Αλήθεια και ψέμμα. Έννοιες που δημιούργησε ο άνθρωπος στα πλαίσια της κοινωνίας και τις χρησιμοποιεί άλλοτε ως εργαλείο επικοινωνίας και άλλοτε ως φάρμακο της ψυχής του. Ποιες είναι όμως αυτές οι έννοιες, ποια άβυσσο παρερμηνειών κρύβουν από πίσω; Ποια η επίδρασή τους στον άνθρωπο και τελικά, πάντοτε ο άνθρωπος χρησιμοποιεί αλήθειες και ψέμματα ή μήπως παραμονεύει ο κίνδυνος να γίνει δικό τους υποχείριο; Αυτά τα ερωτήματα μας ταλανίζουν πολλές φορές. Δεν ξέρω αν θα δώσω ικανοποιητικές απαντήσεις. Ωστόσο θα προσπαθήσω να τις αντιμετωπίσω μέσα από την πείρα της μικρής μου ζωής.
Καταρχάς, από ετυμολογικής απόψεως η λέξη αλήθεια προέρχεται από το στερητικό α + την λέξη λήθη. Άρα λοιπόν η αλήθεια για τον άνθρωπο είναι κάτι που δεν μπορεί να ξεχαστεί. Δεν ξεχνάμε αυτά που συνέβησαν στη ζωή μας, δεν ξεχνάμε τα συναισθήματα που ανέπτυξε η ψυχή μας. Το ψέμμα πάλι είναι το αντίθετο της αλήθειας. Το ψέμμα ξεχνιέται, το ψέμμα χάνεται μέσα στο ποτάμι της λήθης. Και μην το αρνηθείτε. Πόσες φορές στη ζωή σας είπατε ψέμματα και δεν τα θυμόσασταν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα για να τα επαναλάβετε με λεπτομέρειες όπως τότε που τα είπατε; Εεε; Το ψέμμα είναι εύκολο και γρήγορο όπλο που βάζει σε εφαρμογή ο νους για να ξεπεραστούν εφήμερα εμπόδιά σας ή για να επιτύχετε ένα σχέδιο ή συμφέρον βραχυπρόθεσμα. Το ψέμμα ωστόσο σας φωνάζει: "πίσω έχει η αχλάδα την ουρά". Και σεις; Πάντα κάνετε ότι δεν την βλέπετε ή δεν την βλέπετε πραγματικά. Υπάρχει όμως. Να γιατί. Διότι όπως είπα το ψέμμα λησμονιέται οπότε το όπλο αυτό είναι εφήμερο. Δεν μπορεί κανείς να το χρησιμοποιήσει για μακροπρόθεσμους στόχους. Αδύνατο. Αποτέλεσμα => η αποτυχία! Και ακόμη χειρότερα. Εάν το ένα ψέμμα φέρει το άλλο (δηλαδή κάποιος το χρησιμοποιεί συχνά-πυκνά) τότε το μόνο που θα καταφέρει είναι και να μπερδέψει το μυαλό του και να εμφανίζεται αναξιόπιστος άνθρωπος στο κοινωνικό του περιβάλλον.
Έπειτα, στην εποχή μας οι έννοιες αλήθεια και ψέμμα παρερμηνεύονται στην καθημερινότητα. Η αλήθεια παίρνει πολλές φορές την μορφή του κακού και θεωρείται ότι αν φανερωθεί θα πληγωθεί ένας άνθρωπος ή περισσότεροι. Α, και το ψέμμα! Μαντέψτε, είναι ο ιατρός της ψυχής: "έλα μωρέ, ένα αθώο ψεμματάκι δεν θα κάνει και τόσο κακό. Αντίθετα θα λυτρώσει". Χαχαχα, εδώ γελάμε. Το ψέμμα ποτέ δεν λύτρωσε κανέναν. Το ψέμμα καταδικάζει σε "θάνατο" και αυτόν που το δέχεται και εκείνον που το χρησιμοποιεί. Από τη μία ο πρώτος καταδικάζεται σε απλή, εφήμερη άγνοια εάν το ψέμμα είναι μικρό ή στον εγκλωβισμό μέσα σε έναν γυάλινο κόσμο εάν το ψέμμα είναι μεγάλο. Και όταν λέω μεγάλο δεν εννοώ μόνο ένα αλλά μια "αλυσίδα ψεμμάτων".Έχουν χαθεί ολόκληρες ζωές μέσα σε αλυσίδες ψεμμάτων. Αλήθεια! Από την άλλη, ο χρήστης του ψέμματος εάν αυτό είναι μικρό, εντάξει, γίνεται ένας μικρός μακάκας. Αλλά εάν δημιουργήσει αλυσίδα το ψέμμα του και θα καταδικάσει τον έτερο σε άγνοια και τον εαυτό του θα εγκλωβίσει μέσα στο ίδιο του το ψέμμα. Διότι θα μάθει να ζει με το ψέμμα και αυτό είναι ένα μονοπάτι σκοτεινό, αδιέξοδο και δεν έχει γυρισμό. Θα γίνει θύμα και θα πιαστεί στα δίχτυα που ο ίδιος έστησε. Οι άνθρωποι που επιλέγουν το ψέμμα αργά ή γρήγορα δυστυχούν.
Εν κατακλείδι, χρησιμοποιώντας λίγη από την σοφία του Αριστοτέλη μας, θα καταλήξω στο συμπέρασμα που αφορά και το τελευταίο ερώτημα: το ψέμμα και η αλήθεια είναι τα εργαλεία ή εμείς είμαστε υποχείριά τους; Κατά έναν περίεργο τρόπο συμβαίνουν και τα δύο. Ένας άνθρωπος που επιθυμεί την αλήθεια εθίζεται σ' αυτή και κατ' επέκταση μέσω του εθισμού του αποκτά το ήθος του ανθρώπου που εκφράζεται και επιζητά αλήθειες. Αντίθετα, εκείνος που που εθίζεται στο ψέμμα καταλήγει να χαρακτηρίζεται ως άνθρωπος που λέγει και δέχεται εύκολα ψέμματα (φοβούμενος την αλήθεια). Οπότε διαλέξτε εάν θέλετε στην ζωή σας να είστε φιλαλήθεις ή ψεύτες. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να τη γεμίσετε με ψέμματα. Προτιμήστε να ζήσετε μια αληθινή ζωή γιατί μία την έχουμε. Εάν πάρετε τον δρόμο του ψέμματος δεν θα κερδίζετε πάντα, θα σας αρέσει βέβαια η κοντινή νίκη. Μα στο τέλος το μόνο που θα κερδίσετε θα 'ναι η αιώνια φυλακή που χτίσατε μόνοι σας (ολομόναχοι) με το ψέμμα σας.
By Αριάδνη
Καταρχάς, από ετυμολογικής απόψεως η λέξη αλήθεια προέρχεται από το στερητικό α + την λέξη λήθη. Άρα λοιπόν η αλήθεια για τον άνθρωπο είναι κάτι που δεν μπορεί να ξεχαστεί. Δεν ξεχνάμε αυτά που συνέβησαν στη ζωή μας, δεν ξεχνάμε τα συναισθήματα που ανέπτυξε η ψυχή μας. Το ψέμμα πάλι είναι το αντίθετο της αλήθειας. Το ψέμμα ξεχνιέται, το ψέμμα χάνεται μέσα στο ποτάμι της λήθης. Και μην το αρνηθείτε. Πόσες φορές στη ζωή σας είπατε ψέμματα και δεν τα θυμόσασταν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα για να τα επαναλάβετε με λεπτομέρειες όπως τότε που τα είπατε; Εεε; Το ψέμμα είναι εύκολο και γρήγορο όπλο που βάζει σε εφαρμογή ο νους για να ξεπεραστούν εφήμερα εμπόδιά σας ή για να επιτύχετε ένα σχέδιο ή συμφέρον βραχυπρόθεσμα. Το ψέμμα ωστόσο σας φωνάζει: "πίσω έχει η αχλάδα την ουρά". Και σεις; Πάντα κάνετε ότι δεν την βλέπετε ή δεν την βλέπετε πραγματικά. Υπάρχει όμως. Να γιατί. Διότι όπως είπα το ψέμμα λησμονιέται οπότε το όπλο αυτό είναι εφήμερο. Δεν μπορεί κανείς να το χρησιμοποιήσει για μακροπρόθεσμους στόχους. Αδύνατο. Αποτέλεσμα => η αποτυχία! Και ακόμη χειρότερα. Εάν το ένα ψέμμα φέρει το άλλο (δηλαδή κάποιος το χρησιμοποιεί συχνά-πυκνά) τότε το μόνο που θα καταφέρει είναι και να μπερδέψει το μυαλό του και να εμφανίζεται αναξιόπιστος άνθρωπος στο κοινωνικό του περιβάλλον.
Έπειτα, στην εποχή μας οι έννοιες αλήθεια και ψέμμα παρερμηνεύονται στην καθημερινότητα. Η αλήθεια παίρνει πολλές φορές την μορφή του κακού και θεωρείται ότι αν φανερωθεί θα πληγωθεί ένας άνθρωπος ή περισσότεροι. Α, και το ψέμμα! Μαντέψτε, είναι ο ιατρός της ψυχής: "έλα μωρέ, ένα αθώο ψεμματάκι δεν θα κάνει και τόσο κακό. Αντίθετα θα λυτρώσει". Χαχαχα, εδώ γελάμε. Το ψέμμα ποτέ δεν λύτρωσε κανέναν. Το ψέμμα καταδικάζει σε "θάνατο" και αυτόν που το δέχεται και εκείνον που το χρησιμοποιεί. Από τη μία ο πρώτος καταδικάζεται σε απλή, εφήμερη άγνοια εάν το ψέμμα είναι μικρό ή στον εγκλωβισμό μέσα σε έναν γυάλινο κόσμο εάν το ψέμμα είναι μεγάλο. Και όταν λέω μεγάλο δεν εννοώ μόνο ένα αλλά μια "αλυσίδα ψεμμάτων".Έχουν χαθεί ολόκληρες ζωές μέσα σε αλυσίδες ψεμμάτων. Αλήθεια! Από την άλλη, ο χρήστης του ψέμματος εάν αυτό είναι μικρό, εντάξει, γίνεται ένας μικρός μακάκας. Αλλά εάν δημιουργήσει αλυσίδα το ψέμμα του και θα καταδικάσει τον έτερο σε άγνοια και τον εαυτό του θα εγκλωβίσει μέσα στο ίδιο του το ψέμμα. Διότι θα μάθει να ζει με το ψέμμα και αυτό είναι ένα μονοπάτι σκοτεινό, αδιέξοδο και δεν έχει γυρισμό. Θα γίνει θύμα και θα πιαστεί στα δίχτυα που ο ίδιος έστησε. Οι άνθρωποι που επιλέγουν το ψέμμα αργά ή γρήγορα δυστυχούν.
Εν κατακλείδι, χρησιμοποιώντας λίγη από την σοφία του Αριστοτέλη μας, θα καταλήξω στο συμπέρασμα που αφορά και το τελευταίο ερώτημα: το ψέμμα και η αλήθεια είναι τα εργαλεία ή εμείς είμαστε υποχείριά τους; Κατά έναν περίεργο τρόπο συμβαίνουν και τα δύο. Ένας άνθρωπος που επιθυμεί την αλήθεια εθίζεται σ' αυτή και κατ' επέκταση μέσω του εθισμού του αποκτά το ήθος του ανθρώπου που εκφράζεται και επιζητά αλήθειες. Αντίθετα, εκείνος που που εθίζεται στο ψέμμα καταλήγει να χαρακτηρίζεται ως άνθρωπος που λέγει και δέχεται εύκολα ψέμματα (φοβούμενος την αλήθεια). Οπότε διαλέξτε εάν θέλετε στην ζωή σας να είστε φιλαλήθεις ή ψεύτες. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να τη γεμίσετε με ψέμματα. Προτιμήστε να ζήσετε μια αληθινή ζωή γιατί μία την έχουμε. Εάν πάρετε τον δρόμο του ψέμματος δεν θα κερδίζετε πάντα, θα σας αρέσει βέβαια η κοντινή νίκη. Μα στο τέλος το μόνο που θα κερδίσετε θα 'ναι η αιώνια φυλακή που χτίσατε μόνοι σας (ολομόναχοι) με το ψέμμα σας.
By Αριάδνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου