Τα Πάντα Ρει

   Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν την τόσο συχνά ειπωμένη έκφραση "δεν αλλάζω για κανέναν" κι άλλες συναφείς, με όποιο νόημα κι αν κρύβουν. Προφανώς ο καθένας μας νιώθει πάντα ο ίδιος, με ένα σταθερό σύνολο σκέψεων, συναισθημάτων και απόψεων. Και μετά, την κάθε εξωτερική παρεμβολή από άλλους την θεωρούμε απειλή ή προσωπική επίθεση στην προσωπικότητά μας! Σαν να είμαστε σταθερά βράχια στην ακροθαλασσιά και τα κύματα προσπαθούν με τα χρόνια να μας διαλύσουν... Όμως η όλη αυτή εντύπωση είναι λάθος.
    Για να δούμε την πραγματικότητα αντί να ζούμε στην σφαίρα των ονείρων μας, θα πρέπει να κοιτάξουμε πίσω: το παρελθόν μας θυμίζει το πόσο διαφορετικοί ήμασταν και πόσο μας άλλαξαν οι καταστάσεις και οι άνθρωποι. Τολμώ να πω πως ακόμα και άτομα που είχαν ελάχιστη επαφή μαζί μας κάνουν την διαφορά (έστω και μικρή) στο σύνολο της προσωπικότητάς μας. Επομένως, αυτή η φαινομενική σταθερότητα του εαυτού μας (και η επιμονή να μην αλλάξουμε γιατί θα "αλλοιωθεί" ο χαρακτήρας μας) είναι μια ψευδαίσθηση που μας δίνει καθημερινά το παρόν! Όντως αλλάζουμε, κι αυτό συμβαίνει καθημερινά και σταδιακά, σε ρυθμό που περνά απαρατήρητος. Κι όταν συγκρίνουμε τον σημερινό μας εαυτό με όσα παλιότερα κάναμε διαπιστώνουμε την διαφορά! Αλλά ας μην πανικοβαλλόμαστε. Στον κόσμο που ζούμε, λόγω της επαφής μας με τον περιβάλλοντα χώρο, οι αισθήσεις και η διάνοιά μας μας δίνουν συνεχώς ερεθίσματα και μας αλλάζουν. Όποιος πιστεύει πως "δεν αλλάζει" απλά κοροϊδεύει τον εαυτό του!
   Θα προσπαθήσω να κάνω μια αναλογία της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης με την φύση. Όπως ένα τοπίο δείχνει διαφορετικό με τον καιρό (τα φυτά μαραίνονται, οι αγέλες μετακινούνται, ο αέρας και η βροχή χτυπούν ανελέητα δέντρα και βράχια κι αφήνουν σημάδια) έτσι και στην ψυχή μας οι εξωτερικοί παράγοντες φέρνουν και μεγάλες μεταβολές. Σε πολλές περιπτώσεις δεχόμαστε "ραπίσματα" που μας λυγίζουν και έπειτα μας δυναμώνουν ή καθημερινή άσκηση πίεσης που, όσο αμελητέα κι αν φαίνεται, φέρνει αποτέλεσμα με τον χρόνο. Διότι κι εμείς ζούμε στο κέντρο μιας κατάστασης όπου πολλές αντιμαχόμενες και πολύμορφες δυνάμεις μας σπρώχνουν προς την μια ή την άλλη κατεύθυνση. Δεν υπάρχει άτομο που να ζει προστατευμένο από όλα αυτά: όλοι μας δεχόμαστε επιδράσεις και όλοι αλλάζουμε. Ποιος είναι τόσο γελοίος που να πιστεύει πως παραμένει αλώβητος από την δίνη του χρόνου;
     "Δεν αλλάζω για κανέναν", "είμαι αυτός που είμαι" και άλλα τέτοια γλυκά κι αγαπησιάρικα... Όσο ωραία ακούγονται, τόσο κούφια είναι. Ίσως να ίσχυαν αν ζούσαμε σε ένα κλουβί όπου οι άλλοι δεν μας επηρέαζαν. Όμως πάντοτε θα συναναστρεφόμαστε προσωπικότητες κατώτερες (κατά τη γνώμη μας) που θα μας αποτρέπουν από το να τις μοιάσουμε, χαρακτήρες θαυμαστούς που θα πασχίσουμε πάση θυσία να τους μιμηθούμε, άτομα που θα μας κάνουν να αλλάξουμε εντελώς απλά και μόνο για να είμαστε κοντά τους και γενικώς θα αλλάζουμε, όπως στο σώμα έτσι και στην ψυχή, από την αρχή μέχρι το τέλος. Έτσι είναι η ζωή, οπότε δεχτείτε το και χορέψτε αντί να παραπονιέστε πως όλοι και όλα είναι εναντίον σας και πασχίζουν να σας αλλάξουν προς το χειρότερο! Τίποτα δεν μένει ίδιο, "τα πάντα ρει" όπως λέει κι ο Ηράκλειτος...