Όνειρα

   Μην παρεξηγήσετε τον τίτλο, δεν θέλω να το παίξω ονειροκρίτης. Δεν ξέρω πότε θα βρείτε χρήματα στο δρόμο ούτε αν η σχέση σας θα κρατήσει. Μια απλή σκέψη θα παραθέσω για το πώς βλέπω το ζήτημα των ονείρων, μιας και έχω δει και έχω ακόμα να δω τόσα και τόσα...
   Τα όνειρα πρώτα απ' όλα είναι κάτι προσωπικό. Το να δω πχ έναν ελέφαντα μπλε σε ένα χιονισμένο τοπίο σημαίνει κάτι εντελώς διαφορετικό από ό,τι σημαίνει σε οποιονδήποτε άλλον. Κι αυτό λόγω αντίληψης, εμπειριών, φοβίας κτλ. Είναι αφέλεια να λέμε, για παράδειγμα, πως το καπέλο σημαίνει λεφτά ενώ το αντικείμενο για τον καθένα μας σημαίνει κάτι άλλο και το φανταζόμαστε αλλιώς. Εξάλλου υπάρχει τόση λεπτομέρεια σ' εκείνη την διάσταση που δύσκολα θυμόμαστε πολλά: οι εξηγήσεις που δίνουμε αναφέρονται στο 1% των οπτικών και ακουστικών ερεθισμάτων που λάβαμε. Οπότε ποιος είναι σίγουρος για το τι ακριβώς είδε και πώς να το περιγράψει σωστά;
   Τα όνειρα επίσης είναι ένας καλός τρόπος να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους. Αυτό επειδή τα όνειρα είναι η ελεύθερη έκφραση του υποσυνείδητού μας και όλες οι σκέψεις μας παρουσιάζονται αφιλτράριστες. Εγώ ας πούμε έβλεπα για μήνες τρομακτικά όνειρα και μετά από σκέψη κατάφερα να αντιμετωπίσω όχι αυτά αλλά το ζήτημα στη ζωή μου που μου προκαλούσε ανησυχία, κι αμέσως σταμάτησαν. Πέρα όμως απ' την αυτογνωσία μπορώ να γνωρίσω κι άλλους: όταν παρατηρήσω για καιρό κάποιον που βλέπει όνειρα καταλαβαίνω κάποια πράγματα για την φύση του, αν είναι νευρικός, αγχωμένος, αν φοβάται ή χαίρεται, αν είναι ήρεμος χαρακτήρας κι άλλα παρόμοια.
   Και, ω ναι! Τα όνειρα δεν μας τα φέρνουν ούτε ο Μορφέας ούτε ο Δίας ούτε κάποιος άλλος δαίμονας. Είναι, θα επαναλάβω, κάτι εντελώς προσωπικό: ένα μείγμα πρόσφατων (συνήθως αλλά όχι απαραίτητα) εμπειριών μας σε συνδυασμό με συνθήκες που υπήρχαν πριν κοιμηθούμε. Ξέρω πως οι ιδανικές σνυθήκες για σωστό ύπνο είναι ένα ελαφρύ στομάχι, μέτρια θερμοκρασία, χαλάρωση μυών και γενικώς του σώματος (καλό είναι να τεντωνόμαστε πριν κοιμηθούμε και να παίρνουμε άνετη στάση). Κακό ύπνο λοιπόν μπορούν να φέρουν μια βαρυστομαχιά, πολύ ζέστη ή πολύ κρύο, σφιγμένη στάση σώματος παρά η κακή κίνηση των πλανητών και προμηνύματα δυστυχίας. Οπότε ας μην βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα για τα προφητικά όνειρα και τις ανατριχιαστικές περιγραφές!
   Όποιος τώρα θέλει να δώσει χαρακτήρα προφητικό-μεταφυσικό στα όνειρά του, με γεια του με χαρά του! Απλά η κοινή λογική λέει όχι: ας ζούμε τα όνειρά μας, ας τα σκεφτόμαστε, ας τα περιγράφουμε σε φίλους και ψυχολόγους αλλά μέχρι εκεί. Όλα τα παραπέρα, κι ας με πει συντηρητικό όποιος θέλει, είναι φαντασιοπληξίες. Αλλά κι αυτές πάλι καλό είναι να υπάρχουν, για να δίνουν έναν άλλο, πιο αλλοπρόσαλλο τόνο στην ονειρική διάσταση...

Τα Κατσίκια Ελεύθερα Βοσκούν

   Λένε πως η ζωή είναι γεμάτη από επιλογές. Αν όμως καταλάβεις πως ο κόσμος δεν δημιουργήθηκε μαζί σου αλλά προϋπήρχε και λειτουργούσε με ένα σύστημα που έχει τον έλεγχο και η νοοτροπία του κυριαρχεί στις κοινωνίες, τότε υπάρχουν ίσως δύο επιλογές: να ακολουθήσεις το σύστημα ή να αντιδράς. Πρώτα απ' όλα όμως, τι είναι το σύστημα;
   Το σύστημα δεν είναι τίποτα παρά ένα προϊόν της ανθρώπινης κοινωνίας, ένα συλλογικό δημιούργημα (συν + ίστημι) για το "ευ ζην" και χάριν της οργανωμένης κίνησης. Μπορεί να πάρει διάφορες μορφές: η πολιτική είναι ένα σύστημα από μόνη της (συνεκδοχικά και οι κυριαρχούντες πολιτικοί "είναι το σύστημα"). Η θρησκεία είναι επίσης σύστημα, μια οργανωμένη μορφή πίστης. Αλλά πέρα από αυτά, το σύστημα το βρίσκουμε σε καθετί γύρω μας, ακόμα κι εκεί που δεν το φανταζόμαστε. Ως σύστημα μπορούμε να εκλάβουμε την οικογένεια και τους κανόνες της, το οδικό δίκτυο, το σχολείο, την παρέα (που κι αυτή έχει την ιεραρχία της) και τόσα άλλα. Από εκεί ξεκινούν όλα.
   Οι άνθρωποι έπειτα είναι διαφορετικοί ο καθένας, στον χαρακτήρα, στην νοοτροπία, στην ιδεολογία, στην ηθική. Και είναι μοιραίο να διαφέρουν και στην αποδοχή του ομαδικού αυτού οικοδομήματος κι ας είναι δικό μας, ανθρώπινο δημιούργημα... Κάποιοι, οι περισσότεροι θα έλεγα, αντιλαμβάνονται την δύναμη του συστήματος και την ακολουθούν χωρίς δεύτερη σκέψη. Συνήθως κι οι ίδιοι δεν ταυτίζονται με αυτό αλλά το ένστικτο του να ακολουθείς τη μάζα ήταν, είναι και θα είναι πανίσχυρο. Υπάρχουν αυτοί που σκέφτονται εντατικά, ψάχνουν το θέμα από ιδεολογικής και κάθε άλλης άποψης και στο τέλος ακολουθούν το σύστημα, έχοντες φιλοσοφήσει περί αυτού όμως. Και υπάρχουν τέλος κι αυτοί που, καχύποπτοι και περιφρονούντες την δύναμη της μάζας, αντιτίθενται στο σύστημα για κάθε λογής λόγους.
   Αυτός ο τύπος στάσης είναι και ο πιο ενδιαφέρων, διότι τους φέροντές του τους βλέπεις παντού και είναι οι πρώτοι που θα προσέξεις. Στην πολιτική κάποιοι θεωρούν πως "πάνε ενάντια στο σύστημα" με το να στηρίζουν τους αδύναμους φορείς εξουσίας αντί των δυνατοτέρων και κάποιοι, πηγαίνοντας πιο μακριά, βλέπουν και αυτούς ως σύστημα και βρίσκουν ως λύση την αποχή ή και την αναρχία. Μια αστεία, επίσης, σκηνή είναι όταν βλέπουμε οδηγούς που παρανομούν να νομίζουν πως πάνε αντίθετα στο σύστημα αλλά και πεζούς που αδιάφορα μπαίνουν στο οδόστρωμα και παρεμποδίζουν, αγνοώντας όλους τους οδικούς κανόνες. Και πόσα άλλα παραδείγματα: κατά του συστήματος της (δικής τους τουλάχιστον) οικογένειας πόσοι δεν έφυγαν από το σπίτι τους, πόσοι δεν παράτησαν το σχολείο, πόσοι δεν αυτοεξορίστηκαν από την ίδια την κοινωνία! Αλλά και σε πιο ευρεία κλίμακα, κατά του "συστήματος των τυπικών αυτοκινήτων" τα μοντέλα αλλάζουν ριζικά σε καθημερινή βάση ή για να καμφθεί το "σύστημα προς την σωστή αισθητική στα μαλλιά" βλέπουμε κάθε μέρα μπροστά μας κάτι καινούριο, πιο τρελό στην όψη από το προηγούμενο!
   Αυτό το φαινόμενο γενικότερα δεν έχει μείνει απαρατήρητο ανά τους αιώνες. Και, εδώ και πολλούς αιώνες, η χριστιανική εκκλησία μας χάρισε μια από τις πιο επιτυχημένες αλληγορίες στην ιστορία: αυτήν του καλοκάγαθου αρνιού που ακολουθεί το κοπάδι από έλλειψη νοημοσύνης (άσχετο αν αυτό παραλείπεται από κάποιους φίλτατους θιασώτες της εκκλησίας) και του κατσικιού που, ατίθασο και δύστροπο, απειθαρχεί και βγαίνει από την γραμμή του (έγινε εξάλλου και σύμβολο κάθε Κακού το καημένο). Υπάρχουν λοιπόν ενός είδους πρόβατα αλλά πολλών ειδών κατσίκια: τα κατσίκια που παρεκτρέπονται από ανωριμότητα, αλαζονεία, τάση για ανάδειξη, αλλά και αυτά που το κάνουν από αγνή ανωτερότητα, ξέροντας πως διαφέρουν κατά πολύ και, γυρνώντας το κεφάλι τους πίσω, βλέπουν το υπόλοιπο κοπάδι σαν μια κάτασπρη μάζα από τρίχες. Μόνο αυτά τα τελευταία έχουν την χαρά να βοσκούν σε απάτητο έδαφος, έχοντας την εμπειρία του να είναι αγριοκάτσικα για λίγο, μακριά από το αδαές κοπάδι!