Διπλό αφιέρωμα στις ελληνικές τριλογίες φαντασίας - Β. Ν. Συράκης, Σπύρος Κιορσάββας

   Όταν αποφάσισα να κάνω αφιερώματα σε νέους συγγραφείς, επέλεξα κι έναν νέο Έλληνα συγγραφέα τριλογίας φαντασίας, μιας και αυτό είναι το είδος που με εκφράζει περισσότερο. Επρόκειτο για μια τριλογία που με εντυπωσίασε κυρίως για το περίπλοκο και καλοδουλεμένο Πάνθεον και ιστορικό υπόβαθρο που παρέχει στον αναγνώστη, από τον συγγραφέα Σπύρο Παπαλέξη.
   Φαίνεται λοιπόν πως το είδος της φανταστικής λογοτεχνίας κερδίζει έδαφος στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία. Ώρα να κάνω ένα διπλό αφιέρωμα σε δύο φίλους συγγραφείς, των οποίων το πρώτο μέρος απ' τις τριλογίες τους έχω πρόσφατα διαβάσει.

Βασίλης Νίκολας Συράκης - Το Λίκνο της Ζωής, Τα Παιχνίδια των Θεών

   Πρόκειται φυσικά για το είδος της λογοτεχνίας του φανταστικού. Ο συγγραφέας, ο οποίος έχει ανακοινώσει πως, λόγω μεγέθους, πιθανότατα θα υπάρξουν 4 μέρη, απ' τον πρόλογο κιόλας κάνει λόγο για τα παιχνίδια των Θεών, τον τίτλο δηλαδή του πρώτου μέρους της σειράς. Το Πάνθεόν του αρκετά απλό και καλοστημένο, κάνει διακριτές τις διαφορές ανάμεσα στα πεδία ελέγχου της κάθε θεότητας. Προσωπικά μου άρεσε πολύ η λεπτομέρεια στο πού και από ποιους λατρεύεται η κάθε θεότητα, δεδομένα που λαμβάνει ο αναγνώστης εξαρχής.

   Όσον αφορά τα πρωταγωνιστικά πρόσωπα, έχει στηθεί ένα πολύ ενδιαφέρον σκηνικό, καθώς ο συγγραφέας αφήνει στην άγνοια τον αναγνώστη σχετικά με το ποιόν και το μέλλον των χαρακτήρων ευθύς εξαρχής και συνεχίζει με το ίδιο μοτίβο. Κρατάει, δηλαδή, αρκετούς άσους στο μανίκι του για αργότερα, κάτι που δείχνει συγγραφική ωριμότητα. Το κάθε πρόσωπο έχει βάθος, ξεχωριστή προσωπικότητα και κίνητρα και μπορεί άνετα κι αβίαστα ο αναγνώστης να ταυτιστεί ή να μισήσει κάποιον από αυτούς.

   Η πλοκή μου θύμισε Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, κι αυτό τιμά πολύ τον συγγραφέα. Συγκεκριμένα τη δημιουργία της συντροφιάς του δαχτυλιδιού και το ταξίδι προς τον σκοπό της. Το Κακό έχει αρκετά ακόμα να μας πει και υπάρχει ακόμα θολούρα σχετικά με τα σχέδια και τις επιδιώξεις της κάθε πλευράς. Το τι θα ακολουθήσει; Θα το μάθουμε...

Σπύρος Κιορσάββας - Το Χρονικό της Λανιακέα, Τα κλειδιά του Τιτάνα

   Και πάλι, φυσικά, αναφέρομαι σε μια σειρά βιβλίων της λογοτεχνίας του φανταστικού. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου ο συγγραφέας κάνει μια παρουσίαση του κόσμου του. Στη μέση των πάντων δεσπόζει ο Τιτάνας, ένα πανύψηλο βουνό που κρύβει μέσα του κάτι σκοτεινό, κάτι που πρέπει να μείνει θαμμένο... Οι άνθρωποι και τα αντικείμενα που σχετίζονται με την κεντρική πλοκή της ιστορίας ανήκουν σ' ένα σύστημα μαγείας ιδιαίτερα ενδιαφέρον, το οποίο μάλιστα μου είναι πολύ προσφιλές.

   Το βιβλίο παρουσιάζει πάρα πολλά μοτίβα σχετικά με την κουλτούρα των comics, anime, manga και της επικής λογοτεχνίας, τα οποία διαφαίνονται στο στήσιμο των χαρακτήρων, στις σκηνές και στους διαλόγους. Δίνονται ξεκάθαροι ρόλοι στο Καλό και στο Κακό, στο ποιος προστατεύει και ποιος καταστρέφει, και μάλιστα κατά τη διάρκεια του βιβλίου παρουσιάζεται το βάρος της ευθύνης αλλά και η δυσκολία του εγχειρήματος που καλούνται να ... (δε συνεχίζω). 

   Οι χαρακτήρες είναι πλασμένοι με πολλή αγάπη από τον συγγραφέα και φαίνεται η προσπάθειά του στο να επικεντρωθεί σε αυτούς και στον εσωτερικό τους κόσμο. Μάλιστα, εδώ υπάρχει ένα φοβερό ταλέντο στην ονοματοδοσία, καθώς τα περισσότερα -αν όχι όλα- τα ονόματα είναι ιδιαίτερα εύηχα. Δεν ξέρω αν θεωρείται σημαντικό στοιχείο, όμως είναι ξεχωριστό, καθώς δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο, σίγουρα όχι σε Έλληνα λογοτέχνη. Αλλά το όνομα Λανιακέα, πέρα από την ομορφιά του, κρύβει κάτι πίσω του.

   Η πλοκή είναι σχετικά απλή, έτσι ώστε να συγκεντρώνεται ο αναγνώστης στα ουσιώδη και να φαντάζεται τις λοιπές λεπτομέρειες, χωρίς να τυραννιέται από αυτές. Ο σκοπός ξεκάθαρος, τα μέσα πενιχρά αλλά ίσως στο μέλλον αποδειχτούν αρκετά. Το διακύβευμα μεγάλο και ο πήχυς έχει τεθεί ψηλά, σε σημείο που μοιάζει σχεδόν άπιαστο. Το πράγμα φαίνεται πως θα έχει εξέλιξη και μεγάλη κλιμάκωση στα επόμενα βιβλία.

Σπύρος Κιορσάββας και Βασίλης Νίκολας Συράκης λοιπόν, δύο συγγραφείς που δουλεύουν πυρετωδώς τη συνέχεια των βιβλίων τους. Μπορείτε να τους φανταστείτε κλεισμένους σε ανήλιαγες βιβλιοθήκες, να δουλεύουν πάνω σε αρχαίους χάρτες και να σχεδιάζουν την κλιμάκωση και τα επικείμενα σχέδια των πρωταγωνιστών τους. Το ταξίδι στη φαντασία έχει αρχή, αλλά τέλος έχει;