Ο Κύπριος συγγραφέας Γιάννης Παπουλής, που έχει επίσης την ιδιότητα του φιλολόγου και αρθρογράφου, μας συστήνεται με το πρώτο του μυθιστόρημα, "Ο Παραμυθάς". Είναι η ιστορία που φέρνει τον αναγνώστη στα λημέρια του Ίαν Μακέι, ενός εκκεντρικού αστυνομικού ντετέκτιβ, ο οποίος ασχολείται με τα αποβράσματα που λυμαίνονται τους δρόμους του Εδιμβούργου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, με έναν δολοφόνο.
Έχοντας διαβάσει το βιβλίο, μπορώ να πω πάρα αρκετά γι' αυτό. Ας βάλω όμως τα πράγματα σε μια σειρά:
Χαρακτήρες: Ο συγγραφέας έχει κάνει πολύ καλή δουλειά με τους χαρακτήρες. Είναι οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, δουλεμένοι, με βάθος, ξεχωρίζει εύκολα η προσωπικότητα του ενός από του άλλου και είναι εύκολο να συμπαθήσεις, να αντιπαθήσεις και κυρίως να νοιαστείς γι' αυτούς.
Πλοκή: Γεμάτη. Φαίνεται πως ο συγγραφέας είχε ιδέες και το μεράκι να τις κάνει πράξη, προσέχοντας τις λεπτομέρειες. Δεν απογοητεύει, έχει εξήγηση για τα γεγονότα και λειτουργεί με βάση ένα πολύ συγκεκριμένο μοτίβο, που προσωπικά με ικανοποίησε βαθιά.
Σκηνικό: Δίνονται πολλές λεπτομέρειες για το Εδιμβούργο, για τους περαστικούς, για τον καιρό, για πολλά άλλα. Άλλοι μπορεί να το βρουν σχετικά βαρυφορτωμένο, εγώ το βρήκα γεμάτο με εικόνες, μυρωδιές και χρώματα.
Γλώσσα: Πολύ ιδιαίτερη. Υπάρχουν χαρακτηριστικά της αγγλικής γλώσσας, της κυπριακής διαλέκτου και αρκετά ποιητική γλώσσα στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου. Μεταφορές και παρομοιώσεις δε λείπουν.
Επιμέρους: Υπάρχουν αρκετές εναλλαγές στις σκηνές, που άλλοτε βοηθούν κι άλλοτε αποπροσανατολίζουν, σκόπιμα συνήθως. Είναι ένα ρίσκο που πολλοί συγγραφείς τολμάνε να πάρουν. Εμένα δε με τραβάει πάντα το συγκεκριμένο μοτίβο με τις πολλές εναλλαγές σε πολλά πρόσωπα: στο συγκεκριμένο βιβλίο με τράβηξε σε αρκετά πρόσωπα και σκηνές, όμως όχι σε όλα.
Γιατί να διαβάσετε αυτό το βιβλίο:
1) Είναι αστυνομικό (crime fiction) κι έχει λεπτομέρειες, λογική δομή και συνέχεια κι επιρροές από Jo Nesbo, καθ' ομολογία του ίδιου του συγγραφέα.
2) Ικανοποιεί τον απαιτητικό αναγνώστη, που ψάχνει απαντήσεις στο καθετί.
3) Έχει πολλές πρωτότυπες ιδέες και ανατροπές.
4) Έχει συναίσθημα, δέσιμο με τους χαρακτήρες, ηθικά διλήμματα.
Σε ποιες περιπτώσεις να μην το διαβάσετε:
1) Αν ψάχνετε για καθαρή λογοτεχνία τρόμου. Το μυθιστότημα είναι κυρίως αστυνομικό.
2) Αν ψάχνετε λογοτεχνία φαντασίας.
3) Αν σας ενοχλεί η βία. Είναι λογικό να έχει βία ένα αστυνομικό μυθιστόρημα και το συγκεκριμένο δε λυπάται τον αναγνώστη.
4) Αν ψάχνετε κάτι ανάλαφρο. Η γραφή είναι καλή, η δομή μελετημένη, όμως οι λεπτομέρειες και τα πρόσωπα είναι πολλά και θέλει το μυαλό να είναι συγκεντρωμένο σε αυτά.
Ο συγγραφέας πρόκειται να συνεχίσει τις υποθέσεις με τον Ίαν Μακέι, λογικά στο Εδιμβούργο, αν και δεν έχει αποκαλύψει τίποτα ακόμα. Γιάννης Παπουλής και "Ο Παραμυθάς!"
Έχοντας διαβάσει το βιβλίο, μπορώ να πω πάρα αρκετά γι' αυτό. Ας βάλω όμως τα πράγματα σε μια σειρά:
Χαρακτήρες: Ο συγγραφέας έχει κάνει πολύ καλή δουλειά με τους χαρακτήρες. Είναι οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, δουλεμένοι, με βάθος, ξεχωρίζει εύκολα η προσωπικότητα του ενός από του άλλου και είναι εύκολο να συμπαθήσεις, να αντιπαθήσεις και κυρίως να νοιαστείς γι' αυτούς.
Πλοκή: Γεμάτη. Φαίνεται πως ο συγγραφέας είχε ιδέες και το μεράκι να τις κάνει πράξη, προσέχοντας τις λεπτομέρειες. Δεν απογοητεύει, έχει εξήγηση για τα γεγονότα και λειτουργεί με βάση ένα πολύ συγκεκριμένο μοτίβο, που προσωπικά με ικανοποίησε βαθιά.
Σκηνικό: Δίνονται πολλές λεπτομέρειες για το Εδιμβούργο, για τους περαστικούς, για τον καιρό, για πολλά άλλα. Άλλοι μπορεί να το βρουν σχετικά βαρυφορτωμένο, εγώ το βρήκα γεμάτο με εικόνες, μυρωδιές και χρώματα.
Γλώσσα: Πολύ ιδιαίτερη. Υπάρχουν χαρακτηριστικά της αγγλικής γλώσσας, της κυπριακής διαλέκτου και αρκετά ποιητική γλώσσα στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου. Μεταφορές και παρομοιώσεις δε λείπουν.
Επιμέρους: Υπάρχουν αρκετές εναλλαγές στις σκηνές, που άλλοτε βοηθούν κι άλλοτε αποπροσανατολίζουν, σκόπιμα συνήθως. Είναι ένα ρίσκο που πολλοί συγγραφείς τολμάνε να πάρουν. Εμένα δε με τραβάει πάντα το συγκεκριμένο μοτίβο με τις πολλές εναλλαγές σε πολλά πρόσωπα: στο συγκεκριμένο βιβλίο με τράβηξε σε αρκετά πρόσωπα και σκηνές, όμως όχι σε όλα.
Γιατί να διαβάσετε αυτό το βιβλίο:
1) Είναι αστυνομικό (crime fiction) κι έχει λεπτομέρειες, λογική δομή και συνέχεια κι επιρροές από Jo Nesbo, καθ' ομολογία του ίδιου του συγγραφέα.
2) Ικανοποιεί τον απαιτητικό αναγνώστη, που ψάχνει απαντήσεις στο καθετί.
3) Έχει πολλές πρωτότυπες ιδέες και ανατροπές.
4) Έχει συναίσθημα, δέσιμο με τους χαρακτήρες, ηθικά διλήμματα.
Σε ποιες περιπτώσεις να μην το διαβάσετε:
1) Αν ψάχνετε για καθαρή λογοτεχνία τρόμου. Το μυθιστότημα είναι κυρίως αστυνομικό.
2) Αν ψάχνετε λογοτεχνία φαντασίας.
3) Αν σας ενοχλεί η βία. Είναι λογικό να έχει βία ένα αστυνομικό μυθιστόρημα και το συγκεκριμένο δε λυπάται τον αναγνώστη.
4) Αν ψάχνετε κάτι ανάλαφρο. Η γραφή είναι καλή, η δομή μελετημένη, όμως οι λεπτομέρειες και τα πρόσωπα είναι πολλά και θέλει το μυαλό να είναι συγκεντρωμένο σε αυτά.
Ο συγγραφέας πρόκειται να συνεχίσει τις υποθέσεις με τον Ίαν Μακέι, λογικά στο Εδιμβούργο, αν και δεν έχει αποκαλύψει τίποτα ακόμα. Γιάννης Παπουλής και "Ο Παραμυθάς!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου