Φιλελληνισμός

   Η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Πόση αλήθεια μπορεί να κρύβει μέσα της αυτή η φράση; Ευτυχώς οι άνθρωποι, αν και συνήθως δίνουμε σημασία στα ασήμαντα, στο συγκεκριμένο ορθώς πράξαμε: ποτέ δεν παραλείφθηκε η διδασκαλία της ιστορίας σε κανέναν πολιτισμό, είτε αυτό γινόταν υπό την μορφή εξιστορήσεων για τα κατορθώματα των προγόνων είτε με ακριβή καταγραφή των προγενεστέρων γεγονότων. Δόθηκε τόση φροντίδα στην μελέτη του παρελθόντος ώστε ξέρουμε τι γινόταν με λεπτομέρεια και προβλέπουμε αυτά που έρχονται. Γιατί έχουμε αυτή την δυνατότητα; Μα επειδή η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Ας αφήσω τον πρόλογο όμως για να ασχοληθώ με το κυρίως πιάτο.
   Η Ελλάδα, αν και μικρή στο χώρο, στο χρόνο έχει αφήσει ένα μεγαλειώδες σημάδι, πράγμα που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει: γι' αυτό από αρχαιοτάτων χρόνων οι "βάρβαροι" θεωρούνταν σοφοί όταν μάθαιναν ελληνικά, η κλασική παιδεία μέχρι και σήμερα θεωρείται ανώτατη και τόσοι μεγάλοι στοχαστές αναφέρουν την Ελλάδα και τον πολιτισμό της. Υπήρξαν βέβαια και ανθελληνικές τάσεις (κι αυτές αρχαιότατες) μιας και όπου υπάρχει έντονη συμπάθεια φύεται παράλληλα και η αντιπάθεια...
  Ο Φιλελληνισμός δηλαδή είχε μορφή πολύ πριν την Επανάσταση του '21, αν και όχι με τέτοια κλιμάκωση, κι ο ανθελληνισμός επίσης εμφανιζόταν σποραδικά. Σαν κίνημα, τόσο στην λογοτεχνία όσο και στο φρόνημα, έκανε φυσικά την εμφάνισή του τον καιρό της απελευθέρωσης από τον τουρκικό ζυγό. Υπάρχουν γνωστά ονόματα με κορυφαίο μάλλον τον λόρδο Βύρωνα, άνθρωποι που χωρίς να έχουν να κερδίσουν δόθηκαν σ' έναν αγώνα με ψυχή για μια χώρα ξένη. Και ο λόγος που ο Φιλελληνισμός πήρε τέτοια διάσταση εκείνη την περίοδο είναι φυσικά επειδή η Ελλάδα τόλμησε να αντισταθεί και μπήκε στο στόχαστρο μεγάλων δυνάμεων: ένα κίνημα που απέκτησε τόσους οπαδούς μέσα σε λίγα χρόνια που δεν είχαν αποκτηθεί μέσα σε 368 χρόνια σκλαβιάς. Ποια η σύνδεση με το σήμερα όμως;
   Η Ιστορία επαναλαμβάνεται και για εμάς. Είναι τυφλός όποιος δεν βλέπει πως γίναμε και πάλι στόχος μεγάλων δυνάμεων που επιβουλεύονται τα αγαθά μας. Είναι το πετρέλαιο του Αιγαίου που τους απασχολεί, η γεωγραφική μας θέση ως σύνδεσμος τριών ηπείρων ή απλά έγινε συνήθεια να στοχεύεται η Ελλάδα; Δεν έχω να απαντήσω και ίσως δεν με αφορά η αιτία. Αλλά επειδή για ακόμα μια φορά γίναμε έρμαιο αρπακτικών τεραστίων διαστάσεων επόμενο είναι να ακούγονται τα μύρια όσα για τους Έλληνες: τα μέσα ενημέρωσης του εξωτερικού προσπαθούν να δώσουν την εικόνα των τεμπέληδων Ελλήνων που απαιτούν χωρίς να προσφέρουν, οι ανθελληνικές δυνάμεις έχουν δώσει εντολές για οικονομική και πολιτική καταβύθισή μας και όλα φθίνουν μέρα με τη μέρα. Όπως έχει δείξει και το παρελθόν όμως, παράλληλα με το μίσος γεννιέται και η συμπάθεια: ο Φιλελληνισμός φαίνεται να δείχνει ξανά τα σημάδια του: υπάρχουν ξένοι που βλέπουν πίσω από τα φαινόμενα και καταλαβαίνουν πως μετά την εξουδετέρωση της Ελλάδας έρχεται και η σειρά τους, όπως επίσης και αυτοί που βλέπουν το ίδιο το έθνος μας ως σύμβολο της ελευθερίας και θέλουν να αμυνθούν υπέρ του. Οι καθημερινές ειδήσεις που ακούγονται μεμονωμένα για ιδιώτες ή οργανώσεις που προσφέρουν στην Ελλάδα μπορούν να ενταχθούν σε ένα νέο κίνημα Φιλελληνισμού. Και τα κοιμισμένα φιλελληνικά αισθήματα που βρίσκονταν σε λήθαργο επί χρόνια φαίνεται πως αφυπνίστηκαν!
   Ελπίδα υπάρχει. Κι αν το βλέπουν οι άλλοι για μας ας το δούμε και οι ίδιοι. Και μάλλον θα πρέπει να ξυπνήσουμε κι εμείς αντί να δεχόμαστε την ήττα σαν κάτι μοιραίο και τετελεσμένο. Ας αναλογιστούμε πότε μας δόθηκε η ελευθερία απλόχερα και χωρίς μάχη: όταν συνειδητοποιήσουμε πως αυτό ποτέ δεν συνέβη, ίσως καταλάβουμε πως πλησιάζει η σειρά μας και πως οφείλουμε να κουνήσουμε το χέρι μας μαζί με την Αθηνά...