Είναι λάθος να λέμε πως η βιομηχανία "καλλωπισμού" είναι καινούριο φαινόμενο. Αν γυρίσουμε τις σελίδες της Ιστορίας προς τα πίσω θα δούμε περίπλοκες κρέμες, αλοιφές και βαφή με κολ στην αρχαία Αίγυπτο, βαφή με βάση από φύκια, άνθρακα ή ψιμύθιο στην αρχαία Ελλάδα και πολλά ακόμα παραδείγματα. Αυτό σημαίνει ότι από αρχαιοτάτων χρόνων η γυναίκα προσπαθούσε να κατακτήσει την ομορφιά. Υπάρχουν όμως βασικές διαφορές με το σήμερα.
Η πρώτη διαφορά είναι πως στα αρχαία χρόνια ο καλλωπισμός ήταν μάλλον μια εκκεντρικότητα των πλουσίων. Ήταν μια επιλογή για λίγες, οι οποίες ανήκαν σε ανώτερες τάξεις. Λένε πως η Κλεοπάτρα ήταν έντονα συνδεδεμένη με το μακιγιάζ και την περιποιημένη εμφάνιση. Σήμερα αυτό δεν ισχύει στο ελάχιστο. Η δεύτερη διαφορά, συνέπεια της πρώτης, είναι πως σήμερα τα προϊόντα αυτά διαφημίζονται αθρόα. Η υγεία έχει μπει σε δεύτερη μοίρα, καθώς γυναίκες δοκιμάζουν κάθε είδους καλλυντικά για την παρασκευή των οποίων δεν έχουν ιδέα.
Η αρχική σκέψη των αναγνωστών ίσως είναι πως υπερβάλλω, πως ένα καλλυντικό είναι αθώο. Τι σχέση έχει η υγεία με τα καλλυντικά; Έχει σχέση. Οι περισσότεροι μάλλον το αγνοούν αλλά πολλά ζώα θυσιάζονται στις εταιρείες καλλυντικών, προκειμένου τα προϊόντα να είναι καλής ποιότητας. Αυτό περιλαμβάνει δοκιμές της δοσολογίας των προϊόντων πάνω στο δέρμα, τα χείλη και τα μάτια των πειραματόζωων, καθώς και την κατάποσή τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το κάψιμο, κόψιμο, μέχρι και τύφλωση χιλιάδων ζώων, καθώς επίσης και την δηλητηρίαση αυτών. Η ερώτησή μου είναι η εξής: γιατί, εφόσον τα προϊόντα αυτά είναι αθώα, να δοκιμάζονται σε ζώα, με τόσο ολέθριες συνέπειες;
Η σωματική υγεία όμως δεν είναι το μόνο που διακυβεύεται στην διαφήμιση, αγορά και χρήση μεγάλων ποσοτήτων καλλωπισμού. Ας υποθέσουμε πως τα πειράματα "πέτυχαν", τα προϊόντα είναι πιο ασφαλή από ποτέ και το δέρμα των χρηστών δεν βλάπτεται. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η επίπτωση των διαφημίσεων αυτών των προϊόντων στην ψυχική υγεία των γυναικών. Ας μην ξεχνάμε πως η γυναικεία φύση ενέχει μεγάλη ανασφάλεια, έναν συνεχή εσωτερικό καθρέφτη τον οποίον μια γυναίκα κοιτάει, παρατηρώντας κάθε ατέλεια. Εκεί ποντάρουν οι εν λόγω εταιρείες και οι πωλήσεις τους ανεβαίνουν, καθώς μοντέλα και φωτομοντέλα παρουσιάζουν αυτά τα προϊόντα, προκαλώντας δέος στο γυναικείο κοινό. Τρέφονται από την εσωτερική αγωνία του γυναικείου φύλου: όσο πιο ταραγμένη είναι, τόσο πιο εύκολα θα πέσει στα δίχτυα τους, τόσο πιο πολλά προϊόντα θα αγοράσει. Κι αυτό φυσικά είναι κυνήγι χίμαιρας, μιας και ποτέ, ποτέ η αγοράστρια δε θα γίνει η πριγκίπισσα που επιθυμούσε, καθώς το τάδε μοντέλο πάντα θα είναι πιο λεπτό, πιο ψηλό, με πιο στιλπνό δέρμα, πιο ωραίο βλέμμα κτλ. Άρα η ανασφάλεια μεγαλώνει και οι πωλήσεις εξίσου. Φαύλος κύκλος. Κυκεώνας.
Για να γίνει ακόμα πιο κατανοητή αυτή η συμβίωση γυναικών-καλλυντικών, το πόσο αλληλένδετα είναι μεταξύ τους, θα προσθέσω πως σχετικά σχόλια έκανα σε φεμινιστική σελίδα και οι φεμινίστριες, αντί να κατανοήσουν τον πόλεμο που δέχονται καθημερινά και την ανασφάλεια με την οποία βομβαρδίζονται, με έβγαλαν μισογύνη και είπαν πως "αστυνομεύω την γυναικεία ελευθερία". Τα συμπεράσματα δικά σας. Εγώ θα προσθέσω πως η παρουσίαση μοντέλων δεν περνάει διόλου απαρατήρητη από τους άντρες, οι οποίοι μοιραία γινόμαστε οι φυσικοί σύμμαχοι των εταιρειών καλλωπισμού, πιέζοντας και συγκρίνοντας τις γυναίκες στο κοντινό μας περιβάλλον. Το αντρικό μάτι πλέον ικανοποιείται ευκολότερα από την "περιποιημένη" εμφάνιση, παρά από την φυσική ομορφιά.
Μου έρχονται τέλος οι εξής απορίες: πού είναι το πρόβλημα με τη φυσική ομορφιά; Γιατί το λεγόμενο "ωραίο φύλο" να μην νιώθει ωραίο έτσι όπως είναι; Γιατί να ζει την συνεχή αγωνία πως πρέπει να σοβατιστεί για να βγει στον κόσμο (πλέον ακόμα και στο σχολείο), κρύβοντας όλο και περισσότερο την πραγματική της μορφή; Γιατί η κάθε γυναίκα να ζει με μια μάσκα και να φοβάται το πρωί που ο καλός της θα ξυπνήσει και θα την δει κανονικά; Ως πότε θα ισχύει το "μπρος στα κάλλη, τι είναι ο πόνος";
Η απάντησή μου είναι η εξής: δε χρειάζεται να γίνεις όμορφη. Είσαι όμορφη ακριβώς όπως είσαι. Όσο και να ριζώσουν βαθιά μέσα σου οι αντιλήψεις όσων έχουν συμφέροντα, όσα ψέματα και να προωθήσουν, η αλήθεια είναι αυτή. Η ομορφιά υπάρχει και είναι φυσική, δε χρειάζεται να κατακτηθεί ξανά και ξανά. Δε λέω βέβαια να απαρνηθεί κάθε γυναίκα την οποιαδήποτε περιποίηση και να κάψει όλα τα καλλυντικά της τα μεσάνυχτα στην πλατεία. Όλα με ρέγουλα. Μέτρον άριστον. Αλλά μέτρον. Όχι χιλιόμετρον.
Η πρώτη διαφορά είναι πως στα αρχαία χρόνια ο καλλωπισμός ήταν μάλλον μια εκκεντρικότητα των πλουσίων. Ήταν μια επιλογή για λίγες, οι οποίες ανήκαν σε ανώτερες τάξεις. Λένε πως η Κλεοπάτρα ήταν έντονα συνδεδεμένη με το μακιγιάζ και την περιποιημένη εμφάνιση. Σήμερα αυτό δεν ισχύει στο ελάχιστο. Η δεύτερη διαφορά, συνέπεια της πρώτης, είναι πως σήμερα τα προϊόντα αυτά διαφημίζονται αθρόα. Η υγεία έχει μπει σε δεύτερη μοίρα, καθώς γυναίκες δοκιμάζουν κάθε είδους καλλυντικά για την παρασκευή των οποίων δεν έχουν ιδέα.
Η αρχική σκέψη των αναγνωστών ίσως είναι πως υπερβάλλω, πως ένα καλλυντικό είναι αθώο. Τι σχέση έχει η υγεία με τα καλλυντικά; Έχει σχέση. Οι περισσότεροι μάλλον το αγνοούν αλλά πολλά ζώα θυσιάζονται στις εταιρείες καλλυντικών, προκειμένου τα προϊόντα να είναι καλής ποιότητας. Αυτό περιλαμβάνει δοκιμές της δοσολογίας των προϊόντων πάνω στο δέρμα, τα χείλη και τα μάτια των πειραματόζωων, καθώς και την κατάποσή τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το κάψιμο, κόψιμο, μέχρι και τύφλωση χιλιάδων ζώων, καθώς επίσης και την δηλητηρίαση αυτών. Η ερώτησή μου είναι η εξής: γιατί, εφόσον τα προϊόντα αυτά είναι αθώα, να δοκιμάζονται σε ζώα, με τόσο ολέθριες συνέπειες;
Η σωματική υγεία όμως δεν είναι το μόνο που διακυβεύεται στην διαφήμιση, αγορά και χρήση μεγάλων ποσοτήτων καλλωπισμού. Ας υποθέσουμε πως τα πειράματα "πέτυχαν", τα προϊόντα είναι πιο ασφαλή από ποτέ και το δέρμα των χρηστών δεν βλάπτεται. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η επίπτωση των διαφημίσεων αυτών των προϊόντων στην ψυχική υγεία των γυναικών. Ας μην ξεχνάμε πως η γυναικεία φύση ενέχει μεγάλη ανασφάλεια, έναν συνεχή εσωτερικό καθρέφτη τον οποίον μια γυναίκα κοιτάει, παρατηρώντας κάθε ατέλεια. Εκεί ποντάρουν οι εν λόγω εταιρείες και οι πωλήσεις τους ανεβαίνουν, καθώς μοντέλα και φωτομοντέλα παρουσιάζουν αυτά τα προϊόντα, προκαλώντας δέος στο γυναικείο κοινό. Τρέφονται από την εσωτερική αγωνία του γυναικείου φύλου: όσο πιο ταραγμένη είναι, τόσο πιο εύκολα θα πέσει στα δίχτυα τους, τόσο πιο πολλά προϊόντα θα αγοράσει. Κι αυτό φυσικά είναι κυνήγι χίμαιρας, μιας και ποτέ, ποτέ η αγοράστρια δε θα γίνει η πριγκίπισσα που επιθυμούσε, καθώς το τάδε μοντέλο πάντα θα είναι πιο λεπτό, πιο ψηλό, με πιο στιλπνό δέρμα, πιο ωραίο βλέμμα κτλ. Άρα η ανασφάλεια μεγαλώνει και οι πωλήσεις εξίσου. Φαύλος κύκλος. Κυκεώνας.
Για να γίνει ακόμα πιο κατανοητή αυτή η συμβίωση γυναικών-καλλυντικών, το πόσο αλληλένδετα είναι μεταξύ τους, θα προσθέσω πως σχετικά σχόλια έκανα σε φεμινιστική σελίδα και οι φεμινίστριες, αντί να κατανοήσουν τον πόλεμο που δέχονται καθημερινά και την ανασφάλεια με την οποία βομβαρδίζονται, με έβγαλαν μισογύνη και είπαν πως "αστυνομεύω την γυναικεία ελευθερία". Τα συμπεράσματα δικά σας. Εγώ θα προσθέσω πως η παρουσίαση μοντέλων δεν περνάει διόλου απαρατήρητη από τους άντρες, οι οποίοι μοιραία γινόμαστε οι φυσικοί σύμμαχοι των εταιρειών καλλωπισμού, πιέζοντας και συγκρίνοντας τις γυναίκες στο κοντινό μας περιβάλλον. Το αντρικό μάτι πλέον ικανοποιείται ευκολότερα από την "περιποιημένη" εμφάνιση, παρά από την φυσική ομορφιά.
Μου έρχονται τέλος οι εξής απορίες: πού είναι το πρόβλημα με τη φυσική ομορφιά; Γιατί το λεγόμενο "ωραίο φύλο" να μην νιώθει ωραίο έτσι όπως είναι; Γιατί να ζει την συνεχή αγωνία πως πρέπει να σοβατιστεί για να βγει στον κόσμο (πλέον ακόμα και στο σχολείο), κρύβοντας όλο και περισσότερο την πραγματική της μορφή; Γιατί η κάθε γυναίκα να ζει με μια μάσκα και να φοβάται το πρωί που ο καλός της θα ξυπνήσει και θα την δει κανονικά; Ως πότε θα ισχύει το "μπρος στα κάλλη, τι είναι ο πόνος";
Η απάντησή μου είναι η εξής: δε χρειάζεται να γίνεις όμορφη. Είσαι όμορφη ακριβώς όπως είσαι. Όσο και να ριζώσουν βαθιά μέσα σου οι αντιλήψεις όσων έχουν συμφέροντα, όσα ψέματα και να προωθήσουν, η αλήθεια είναι αυτή. Η ομορφιά υπάρχει και είναι φυσική, δε χρειάζεται να κατακτηθεί ξανά και ξανά. Δε λέω βέβαια να απαρνηθεί κάθε γυναίκα την οποιαδήποτε περιποίηση και να κάψει όλα τα καλλυντικά της τα μεσάνυχτα στην πλατεία. Όλα με ρέγουλα. Μέτρον άριστον. Αλλά μέτρον. Όχι χιλιόμετρον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου