Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα βρίζουν. Δεν εννοώ πως ξέρουν να χρησιμοποιούν τις αντίστοιχες λέξεις, αλλά πως το κάνουν τακτικά. Αυτό δεν είναι απλά κοινωνικά κακό, μιας και δημιουργεί ένα κακό προφίλ, μα είναι απόλυτα καταστροφικό για το λεξιλόγιο του λέγοντος. Παρακάτω θα αναλύσω αρκετές από τις πιο συνηθισμένες βρισιές για να γίνω πιο ξεκάθαρος.
"Είσαι μαλάκας". Η μαγική λέξη του Έλληνα. Μια λέξη που νομίζουμε ότι σημαίνει τα πάντα, όμως δε σημαίνει τίποτα. Η ερώτηση που ακολουθεί -προκειμένου να βγει νόημα- είναι "Τι εννοείς;". Είμαι άτακτος; Αναξιόπιστος; Αντικοινωνικός; Άμυαλος; Ατίθασος; Απερίσκεπτος; Ασυμβίβαστος; Ασυνεπής; Ανεύθυνος; Αυθάδης; (Κι ακόμα είμαι στο Α). Τι εννοείς; Εδώ πρέπει να καταλάβετε πως το να χρησιμοποιεί κανείς τη λέξη "μαλάκας", πλην του ότι δε βγάζει κανένα απολύτως νόημα (με την τρέχουσα έννοια, διότι παλαιότερα είχε άλλη), αποτρέπει τον χρήστη από το να βάλει άλλες 50-100 λέξεις στο λεξιλόγιό του. Τον αποτρέπει από το να τις σκεφτεί, να τις βάλει στο λεξιλόγιό του, να τις εκφράσει και να τις κάνει κτήμα του. Έτσι, διαπράττει το βαρύτατο έγκλημα του να χρησιμοποιεί λέξεις χωρίς να καταλαβαίνει (ή να ασχολείται) με το νόημά τους. Κακή, πολύ κακή συνήθεια.
"Γαμιέσαι". Γενικά αυτό το ρήμα, που κάποτε σήμαινε παντρεύομαι/νυμφεύομαι, είναι κατάλοιπο της πατριαρχίας. Χρησιμοποιείται σε πάρα πολλές παραλλαγές και γραμματικά είναι αυτό που ο Έλληνας κλίνει ευκολότερα (ίσως θα έπρεπε να αντικαταστήσει το λύω, μπας και μαθαίνουν τα παιδιά ευκολότερα τα συνηρημένα 😀). Ποιο είναι το νόημα; Μιας και οι άντρες, το δυνατό φύλο, διαμόρφωσαν πολλά στοιχεία της σημερινής αργκό, το ρήμα αυτό δείχνει τη σεξουαλική κυριαρχία. Ότι το σεξ είναι κάτι σαν τιμωρία (η νοοτροπία βέβαια πηγάζει από τα βάθη των σπηλαίων της Παλαιολιθικής Εποχής!) και κατά κάποιον τρόπο το ρήμα αυτό μπορεί (μπορεί όμως στην ουσία;) να αντικαταστήσει κάθε άλλο ρήμα που δηλώνει απειλή, ζημιά, καταστροφή, κυριολεκτική ή μεταφορική και πολλές, πολλές άλλες έννοιες. Επειδή όμως θα χρειαζόμουν πέντε ακόμα παραγράφους για να γράψω το νόημα της λέξης, το αφήνω στην κρίση του αναγνώστη. Απλά σκεφτείτε πως το ρήμα αυτό απαγορεύεται σε κάθε μορφή του: ποια συνώνυμα θα ήσασταν αναγκασμένοι να χρησιμοποιείτε;
"Πούστης". Η λέξη που μαθαίνεται στο δημοτικό από τους περήφανους πατεράδες στα 6χρονα παιδάκια. Η λέξη που επίσης προέρχεται από το πατριαρχικό μοντέλο της κοινωνίας και δείχνει τον θηλυπρεπή, τον κατώτερο, τον πολίτη δεύτερης κατηγορίας. Επίσης, χρησιμοποιείται ευρέως και για παρομοιώσεις, αποτρέποντας τον χρήστη από χίλιες-δύο άλλες (καλύτερες φυσικά) παρομοιώσεις, ή από πολλές, όμορφες και καλαίσθητες χρήσεις επιρρημάτων. Αντί να πει κάποιος "πεινάω σαν πούστης", μπορεί να χρησιμοποιήσει πολλά ποσοτικά επιρρήματα, τα οποία σύντομα θα γίνουν είδος προς εξαφάνιση (ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν μπορεί να εκφράσει ποσοτικές σχέσεις με κάτι άλλο πλην του "πολύ", "πάρα πολύ", "λίγο", "πολύ λίγο"). Όσον αφορά τον χαρακτηρισμό "πούστης", με την τρέχουσα αρνητική έννοια, υποκαθιστά πολλά επίθετα, όπως άνανδρος, τιποτένιος, κομπιναδόρος, πονηρός, ποταπός, άτιμος, άδικος και χίλιες δυο άλλες. Συνεπώς, όχι μόνο η λέξη αυτή είναι απαράδεκτη, περιορίζει και το λεξιλόγιο όσων την χρησιμοποιούν. Δύο σε ένα.
"Πουτάνα". Συνεχίζοντας το ταξίδι μας στον κόσμο της πατριαρχίας και του σεξισμού, βρισκόμαστε στην κορυφαία έκφραση μισογυνισμού. Μια γυναίκα μπορεί να είναι πολλά: ακατάδεχτη, να κολλάει σε λεπτομέρειες, να είναι αφελής, ψηλομύτα, προκλητική, επιφανειακή, τολμηρή, ανεξάρτητη, "εύκολη" (μια έννοια χωρίς ιδιαίτερο νόημα), να το παίζει δύσκολη, να είναι ναζιάρα, σνομπ και πολλά άλλα. Άνθρωπος είναι εξάλλου, με προσωπικότητα, όχι πλαστική κούκλα. Στο ανδρικό λεξιλόγιο αρκεί να την πει κάποιος "πουτάνα", για να την ομαδοποιήσει, να την περιφρονήσει και να την καταδικάσει. Τρία σε ένα.
Συμπερασματικά, η βρισιά δεν είναι μαγκιά άλλο πια. Δεν είναι χρήσιμη, δεν είναι αστεία, δεν είναι απαραίτητη. Εξαίρεση αποτελεί η στιγμιαία ανάγκη να εκφράσει κάποιος έντονο θυμό, αποτροπιασμό ή παρόμοια συναισθήματα. Πέρα από τον μαγικό κόσμο του δημοτικού, όπου όλοι παρατηρούσαμε τον μεγάλο επαναστάτη που τολμούσε να βρίζει, ενώ εμάς η μαμά μας δε μας άφηνε, η βρισιά (ειδικά σε συχνή, καθημερινή βάση) δεν έχει λόγο ύπαρξης. Η ίδια η λέξη ξεθωριάζει και χάνει κάθε νόημά της. Κυρίως χρησιμοποιείται για να τονίσει τον έντονο χαρακτήρα του χρήστη, παρά για να προσδώσει νόημα. Απλά βοηθάει τους δίπλα να βγάλουν ασφαλή συμπεράσματα για το ποιον του ομιλητή...
"Είσαι μαλάκας". Η μαγική λέξη του Έλληνα. Μια λέξη που νομίζουμε ότι σημαίνει τα πάντα, όμως δε σημαίνει τίποτα. Η ερώτηση που ακολουθεί -προκειμένου να βγει νόημα- είναι "Τι εννοείς;". Είμαι άτακτος; Αναξιόπιστος; Αντικοινωνικός; Άμυαλος; Ατίθασος; Απερίσκεπτος; Ασυμβίβαστος; Ασυνεπής; Ανεύθυνος; Αυθάδης; (Κι ακόμα είμαι στο Α). Τι εννοείς; Εδώ πρέπει να καταλάβετε πως το να χρησιμοποιεί κανείς τη λέξη "μαλάκας", πλην του ότι δε βγάζει κανένα απολύτως νόημα (με την τρέχουσα έννοια, διότι παλαιότερα είχε άλλη), αποτρέπει τον χρήστη από το να βάλει άλλες 50-100 λέξεις στο λεξιλόγιό του. Τον αποτρέπει από το να τις σκεφτεί, να τις βάλει στο λεξιλόγιό του, να τις εκφράσει και να τις κάνει κτήμα του. Έτσι, διαπράττει το βαρύτατο έγκλημα του να χρησιμοποιεί λέξεις χωρίς να καταλαβαίνει (ή να ασχολείται) με το νόημά τους. Κακή, πολύ κακή συνήθεια.
"Γαμιέσαι". Γενικά αυτό το ρήμα, που κάποτε σήμαινε παντρεύομαι/νυμφεύομαι, είναι κατάλοιπο της πατριαρχίας. Χρησιμοποιείται σε πάρα πολλές παραλλαγές και γραμματικά είναι αυτό που ο Έλληνας κλίνει ευκολότερα (ίσως θα έπρεπε να αντικαταστήσει το λύω, μπας και μαθαίνουν τα παιδιά ευκολότερα τα συνηρημένα 😀). Ποιο είναι το νόημα; Μιας και οι άντρες, το δυνατό φύλο, διαμόρφωσαν πολλά στοιχεία της σημερινής αργκό, το ρήμα αυτό δείχνει τη σεξουαλική κυριαρχία. Ότι το σεξ είναι κάτι σαν τιμωρία (η νοοτροπία βέβαια πηγάζει από τα βάθη των σπηλαίων της Παλαιολιθικής Εποχής!) και κατά κάποιον τρόπο το ρήμα αυτό μπορεί (μπορεί όμως στην ουσία;) να αντικαταστήσει κάθε άλλο ρήμα που δηλώνει απειλή, ζημιά, καταστροφή, κυριολεκτική ή μεταφορική και πολλές, πολλές άλλες έννοιες. Επειδή όμως θα χρειαζόμουν πέντε ακόμα παραγράφους για να γράψω το νόημα της λέξης, το αφήνω στην κρίση του αναγνώστη. Απλά σκεφτείτε πως το ρήμα αυτό απαγορεύεται σε κάθε μορφή του: ποια συνώνυμα θα ήσασταν αναγκασμένοι να χρησιμοποιείτε;
"Πούστης". Η λέξη που μαθαίνεται στο δημοτικό από τους περήφανους πατεράδες στα 6χρονα παιδάκια. Η λέξη που επίσης προέρχεται από το πατριαρχικό μοντέλο της κοινωνίας και δείχνει τον θηλυπρεπή, τον κατώτερο, τον πολίτη δεύτερης κατηγορίας. Επίσης, χρησιμοποιείται ευρέως και για παρομοιώσεις, αποτρέποντας τον χρήστη από χίλιες-δύο άλλες (καλύτερες φυσικά) παρομοιώσεις, ή από πολλές, όμορφες και καλαίσθητες χρήσεις επιρρημάτων. Αντί να πει κάποιος "πεινάω σαν πούστης", μπορεί να χρησιμοποιήσει πολλά ποσοτικά επιρρήματα, τα οποία σύντομα θα γίνουν είδος προς εξαφάνιση (ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν μπορεί να εκφράσει ποσοτικές σχέσεις με κάτι άλλο πλην του "πολύ", "πάρα πολύ", "λίγο", "πολύ λίγο"). Όσον αφορά τον χαρακτηρισμό "πούστης", με την τρέχουσα αρνητική έννοια, υποκαθιστά πολλά επίθετα, όπως άνανδρος, τιποτένιος, κομπιναδόρος, πονηρός, ποταπός, άτιμος, άδικος και χίλιες δυο άλλες. Συνεπώς, όχι μόνο η λέξη αυτή είναι απαράδεκτη, περιορίζει και το λεξιλόγιο όσων την χρησιμοποιούν. Δύο σε ένα.
"Πουτάνα". Συνεχίζοντας το ταξίδι μας στον κόσμο της πατριαρχίας και του σεξισμού, βρισκόμαστε στην κορυφαία έκφραση μισογυνισμού. Μια γυναίκα μπορεί να είναι πολλά: ακατάδεχτη, να κολλάει σε λεπτομέρειες, να είναι αφελής, ψηλομύτα, προκλητική, επιφανειακή, τολμηρή, ανεξάρτητη, "εύκολη" (μια έννοια χωρίς ιδιαίτερο νόημα), να το παίζει δύσκολη, να είναι ναζιάρα, σνομπ και πολλά άλλα. Άνθρωπος είναι εξάλλου, με προσωπικότητα, όχι πλαστική κούκλα. Στο ανδρικό λεξιλόγιο αρκεί να την πει κάποιος "πουτάνα", για να την ομαδοποιήσει, να την περιφρονήσει και να την καταδικάσει. Τρία σε ένα.
Συμπερασματικά, η βρισιά δεν είναι μαγκιά άλλο πια. Δεν είναι χρήσιμη, δεν είναι αστεία, δεν είναι απαραίτητη. Εξαίρεση αποτελεί η στιγμιαία ανάγκη να εκφράσει κάποιος έντονο θυμό, αποτροπιασμό ή παρόμοια συναισθήματα. Πέρα από τον μαγικό κόσμο του δημοτικού, όπου όλοι παρατηρούσαμε τον μεγάλο επαναστάτη που τολμούσε να βρίζει, ενώ εμάς η μαμά μας δε μας άφηνε, η βρισιά (ειδικά σε συχνή, καθημερινή βάση) δεν έχει λόγο ύπαρξης. Η ίδια η λέξη ξεθωριάζει και χάνει κάθε νόημά της. Κυρίως χρησιμοποιείται για να τονίσει τον έντονο χαρακτήρα του χρήστη, παρά για να προσδώσει νόημα. Απλά βοηθάει τους δίπλα να βγάλουν ασφαλή συμπεράσματα για το ποιον του ομιλητή...
 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου