Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα (φθόνος, λαγνεία, τεμπελιά, υπεροψία, οργή, λαιμαργία, απληστία) είναι μια παλιά ιστορία, διαδεδομένη από τις απαρχές του Χριστιανισμού. Ήταν μια ηθικοπλαστική απαγόρευση για τον ευσεβή χριστιανό, προκειμένου αυτός να είναι εγκρατής και να μπει στο σωστό δρόμο. Όμως υπάρχουν πολλά κενά. Για παράδειγμα, τι κακό υπάρχει στο να τρώει κάποιος πολύ; Είναι ισάξια κακό το να είσαι άπληστος με το να είσαι τεμπέλης, με το πρώτο να βλάπτει το κοινό καλό ενώ το δεύτερο εσένα; Εμένα δεν με ικανοποιεί το να πιστεύω άκριτα: οπότε θα προχωρήσω για άλλη μια φορά την σκέψη μου.
Προσπαθώντας να βρω κάτι κοινό, που να συνδέει τις 7 ιδιότητες μεταξύ τους, συμπεραίνω πως όλα είναι ακραία. Όχι το ίδιο κακά αλλά το ίδιο ακραία. Θα κάνω μια πρόχειρη απεικόνιση:
Λίγο Δέον Πολύ
Αδιαφορία Ενδιαφέρον Φθόνος
Ανεραστία Σεξουαλικότητα Λαγνεία
Τεμπελιά Ζήλος Υπερβάλλων ζήλος
Ταπείνωση Σεμνότητα Υπεροψία
Απάθεια Αυτοσυγκράτηση Οργή
Ανορεξία Όρεξη Λαιμαργία
Απραξία Φιλοπραγμοσύνη Απληστία
Σύμφωνα τώρα με τον αγαπητό μου Αριστοτέλη ό,τι απέχει από το δέον (είτε με το να είναι περισσότερο είτε λιγότερο) έχει κάτι λάθος. Γι' αυτό ακριβώς βρίσκω τις ρίζες των 7 θανάσιμων αμαρτημάτων πολύ κοντά στην αριστοτελική φιλοσοφία. Κι επειδή ηθική εξήγηση δεν υπάρχει για τα περισσότερα από αυτά (διότι δεν προκαλούν άμεσο κακό) πιστεύω πως οι χριστιανοί διδάσκαλοι ήθους αρχικά στηρίχτηκαν σε αριστοτελικές πεποιθήσεις και τα δίδαξαν.
Από αυτό το σημείο και πέρα τα πράγματα γίνονται υποκειμενικά. Ο καθένας διαβαθμίζει το καθένα από αυτά τα αμαρτήματα όπως θέλει και βρίσκει άλλες κακές συνέπειες να κρύβονται πίσω απ' το καθένα. Εγώ θα κλείσω έτσι (για πολλοστή φορά): μέτρον άριστον!
Προσπαθώντας να βρω κάτι κοινό, που να συνδέει τις 7 ιδιότητες μεταξύ τους, συμπεραίνω πως όλα είναι ακραία. Όχι το ίδιο κακά αλλά το ίδιο ακραία. Θα κάνω μια πρόχειρη απεικόνιση:
Λίγο Δέον Πολύ
Αδιαφορία Ενδιαφέρον Φθόνος
Ανεραστία Σεξουαλικότητα Λαγνεία
Τεμπελιά Ζήλος Υπερβάλλων ζήλος
Ταπείνωση Σεμνότητα Υπεροψία
Απάθεια Αυτοσυγκράτηση Οργή
Ανορεξία Όρεξη Λαιμαργία
Απραξία Φιλοπραγμοσύνη Απληστία
Σύμφωνα τώρα με τον αγαπητό μου Αριστοτέλη ό,τι απέχει από το δέον (είτε με το να είναι περισσότερο είτε λιγότερο) έχει κάτι λάθος. Γι' αυτό ακριβώς βρίσκω τις ρίζες των 7 θανάσιμων αμαρτημάτων πολύ κοντά στην αριστοτελική φιλοσοφία. Κι επειδή ηθική εξήγηση δεν υπάρχει για τα περισσότερα από αυτά (διότι δεν προκαλούν άμεσο κακό) πιστεύω πως οι χριστιανοί διδάσκαλοι ήθους αρχικά στηρίχτηκαν σε αριστοτελικές πεποιθήσεις και τα δίδαξαν.
Από αυτό το σημείο και πέρα τα πράγματα γίνονται υποκειμενικά. Ο καθένας διαβαθμίζει το καθένα από αυτά τα αμαρτήματα όπως θέλει και βρίσκει άλλες κακές συνέπειες να κρύβονται πίσω απ' το καθένα. Εγώ θα κλείσω έτσι (για πολλοστή φορά): μέτρον άριστον!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου